คำชี้แนะ…ที่ไม่ควรมองข้าม“ด็อกเตอร์วิษณุ เครืองาม” มือกฎหมายระดับปรมาจารย์ ที่ผู้นำประเทศหลายยุคหลายสมัยต้องมีไว้ข้างกาย เพราะความรู้ความสามารถสารพัดประโยชน์ที่ได้แสดงบทบาทอย่างโดดเด่นและชัดเจน เหนือกว่าความเป็นที่ปรึกษาด้านกฎหมาย ก็สมัยที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เป็นนายกรัฐมนตรี ๙ ปีเต็มๆว่ากันตรงๆก็คือเป็น “นักการเมือง” เต็มตัวเพราะได้แสดงตัวตนเหนือกว่าความเป็นนักกฎหมายที่ชี้แนะให้รัฐบาลเท่านั้น แต่ได้เล่นบทบาทเต็มรูปแบบว่ากันว่าเปลืองตัวมากที่สุดคงเนื่องมาจากสถานการณ์การเมืองและประเทศ เข้ามามีส่วนที่ทำให้เขาต้องเล่นบทนั้นอย่างที่ปฏิเสธไม่ได้ที่สำคัญดูแล้วตัวเขาเองก็พอใจไม่น้อยจนเหมือนรัฐบาลชุดที่แล้วพ้นวาระไปตามครรลอง จึงประกาศ “วางมือ” ทางการเมืองอย่างเด็ดขาดอย่างที่เห็นๆกันอยู่แต่เนื่องจากความเป็นกูรูทางกฎหมายและระเบียบปฏิบัติในทางราชการ บรรดานักข่าวเมื่อมีปัญหาก็ต้องเข้าไปไต่ถามทุกครั้งเพียงแต่จะให้ความเห็นที่ระมัดระวังขึ้นแต่ก็ได้แง่มุมทุกครั้งมุมมองอย่างหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับนักการเมืองที่กระทำความผิด อย่างกรณีของ “ทักษิณ” คือ “ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร” อดีตนายกรัฐมนตรี ที่ต้องหนีคดีไปอยู่ต่างประเทศอีหรอบเดียวกับ “พี่ชาย” หลายปีแล้วเช่นกันที่คิดตรงกันก็คือทำยังไงจะกลับเมืองไทยได้กูรูนักกฎหมายให้คำแนะนำว่าทางเดียวเท่านั้น คือต้องเข้ามาติดคุกก่อนแล้วถึงจะขออภัยโทษได้ดูๆไปแล้ว ความเป็นไปได้ก็คือต้องให้ “ทักษิณ” พ้นจากคุกก่อนแล้วถึงจะดำเนินการ เพราะมิฉะนั้นจะเกิดปัญหาซํ้าซ้อนกันแค่คนเดียวก็ยุ่งเป็นฝอยขัดหม้อแล้ว!อีกเรื่องที่เป็นประเด็นค้างปีแต่รัฐบาล “เศรษฐา ทวีสิน” ต้องสานต่อในปีหน้าคือนโยบายประชานิยม “ดิจิทัลวอลเล็ต” แจกเงินหัวละ ๑๐,๐๐๐ บาท อายุ ๑๖ ปีขึ้นไปพูดตรงๆรัฐบาลหยุดไม่ได้ เพราะมันเกี่ยวพันกับคะแนนนิยมและคำว่า “โกหก” แต่ที่เป็นปัญหาก็คือเสียงคัดค้านนั้นมีนํ้าหนักไม่ต่างกันเหตุผลก็คือความไม่คุ้มค่าที่สำคัญก็คือต้องออก พระราชบัญญัติกู้เงินจำนวน ๕ แสนล้านบาท ซึ่งเป็นวงเงินค่อนข้างสูง และเกี่ยวพันต่อวินัยการเงินการคลังของประเทศด้วยเวลานี้ กฤษฎีกากำลังพิจารณาถึงผลได้-ผลเสียอยู่ประเด็นก็คือหากผ่านขั้นตอนนี้ไปได้ ก็จะต้องเสนอให้สภาพิจารณาอนุมัติ แม้รัฐบาลจะมั่นใจในเสียงสนับสนุน ๓๑๔ เสียงแต่ความไม่แน่นอนเกิดขึ้นได้ทั้งนั้น“ด็อกเตอร์วิษณุ” ให้คำแนะนำว่าหากกฎหมายนี้เสนอสภาแล้วไม่ผ่านวาระแรก “รัฐบาล” จะต้องรับผิดชอบทางใดทางหนึ่งไม่ลาออกก็ต้องยุบสภา แม้จะไม่มีกฎหมายกำหนดเอาไว้ แต่เป็นประเพณีปฏิบัติที่ทำกันมานานแล้วเป็นเสียงเตือนให้นายกรัฐมนตรีคิดให้ดีก็แล้วกัน!“สายล่อฟ้า”คลิกอ่านคอลัมน์ “กล้าได้กล้าเสีย” เพิ่มเติม
